Krywań aż do 1793 r. uważany był za najwyższy szczyt Tatr. Pierwsze
wejścia miały miejsce już w 1761 i 1770 r., ale nieznane są nazwiska
zdobywców. Najprawdopodobniej były to osoby związane z wydobyciem złota lub antymonitu, których kopalnie istniały na zboczach Krywania już w XV wieku (aż do wysokości 2100 m). W pełni odnotowano dopiero wejście Andreasa Jonasa Czirbesza z przewodnikami 4 sierpnia 1772 r. Wiadomo także o zdobyciu Krywania przez króla saskiego Fryderyka Augusta II w dniu 4 sierpnia 1840 r. Rok później taternicy węgierscy umieścili na szczycie obelisk, który przetrwał do 1861 r. Zimą jako pierwsi na szczycie stanęli Jakob Horvay i Theodor Wundt w dniu 12 kwietnia 1884. W 1805 r. na szczycie był Stanisław Staszic[1].
![](http://2.bp.blogspot.com/-D2UfnGBEFTI/VoJO3OOZweI/AAAAAAAACtA/KUtpxGaU1C8/s320/krywan.jpg)
![](http://1.bp.blogspot.com/-p0NkoxBZ3oI/VR7sIUgXfZI/AAAAAAAABEo/5LDvVaN_Xqs/s1600/krywa%C5%84%2Bszlak.jpg)
– od Trzech Źródeł przez Gronik i Rozdroże pod Krywaniem na Krywań od strony południowo-zachodniej. Czas przejścia 4:45 h, ↓ 3:45 h
– od Szczyrbskiego Jeziora (Magistrala Tatrzańska) przez Rozdroże w Dolinie Furkotnej, Rozdroże przy Jamskim Stawie, Pawłowy Grzbiet i Rozdroże pod Krywaniem. Czas przejścia 5:10 h, ↓ 4 h